Bus w Tbilisi

Jest godzina 7.00 rano, gdy spod domu o. kamilianów w Tbilisi wyrusza bus. Zmierzając przedmieścia i wioski okalające stolicę Gruzji, zabiera ze sobą pasażerów, których zawozi do ośrodka. Tak rozpoczyna się niemal każdy dzień.

Pasażerowie to osoby niepełnosprawne, a bus to ich jedyna możliwość dojazdu do ośrodka o. kamilianów, czyli jedynej placówki, która daje im szansę na poprawę swojego życia. Zanim powstało w Tbilisi miejsce, gdzie organizowane są zajęci i rehabilitacja dla osób niepełnosprawnych, tacy ludzie byli zupełnie odcięci od zewnętrznego świata. Często ich życie toczyło się wyłącznie w murach własnego domu. Taka izolacja spowodowana była przeświadczeniem Gruzinów, że narodziny niepełnosprawnego dziecka są karą za wcześniejsze przewinienia w rodzinie. Więc aby się uchronić przed podejrzliwymi spojrzeniami sąsiadów, mimo całej miłości, jaką rodzice obdarzali takie dziecko, trzymali je zamknięte w domu.

Społeczny lincz rodzin, w których są osoby niepełnosprawne, nie jest jedynym problemem. Jeszcze kilka lat temu w Gruzji, większość mieszkańców nie zdawała sobie sprawy, że rehabilitacja i terapia, mogą poprawić życie takich ludzi. Kolejnym i najważniejszym problemem był brak miejsca, które mogłoby zapewnić długą i nieraz ciężką terapię. Takie możliwości dał dopiero ośrodek rehabilitacji stworzony przez o. kamilianów. Na szczęście od tego czasu, mentalność Gruzinów powoli się zmienia i dziwne teorie kar za grzechy z przeszłości, w każdym kolejnym pokoleniu są coraz to mniejsze. 

Wszyscy podopieczni kamilianów, z miesiąca na miesiąc, stopniowo robią większe postępy. Potrafią zrobić sobie prosty obiad, ubrać się, niektórzy z nich nauczyli się nawet poruszać o własnych siłach. To, co dla nas jest zwykłą codziennością, dla tych ludzi jest ogromnym krokiem, jaki postawili w stronę samodzielności i lepszego, niezależnego życia. Warunkiem udanej rehabilitacji jest systematyczność, którą zapewniają kamilianie, dowożąc wszystkich na zajęcia. Jest to możliwe dzięki staremu, wysłużonemu busowi, mającemu za sobą tysiące kursów. Tak duża eksploatacja pojazdu, spowodowała konieczność jego naprawy, która została wyceniona na 23 tys. zł. Niestety ojcowie nie dysponują tak dużą kwotą pieniędzy, dlatego prosimy Was o wsparcie tego remontu. Bez zapewnionego transportu osoby niepełnosprawne zostaną pozbawione możliwości rehabilitacji, gdyż nie mają innego sposobu, aby dotrzeć do ośrodka.

Wesprzyj zbiórkę i razem zapewnijmy niepełnosprawnym osobom z Gruzji możliwość nieprzerwanej terapii. Pomóc możesz, wpłacając na numer konta Fundacji Pro Spe: 
74 1140 1225 0000 2343 2600 1001 z dopiskiem “rehabilitacja”

lub poprzez facebookową zbiórkę klikając TUTAJ.