Misyjna „rutyna”
Drodzy Ofiarodawcy i Dobroczyńcy, Drodzy Przyjaciele Misji!
Pozdrawiam gorąco z Peru, mojej misyjnej Ojczyzny; z peruwiańskich Andów, które są miejscem mojej misyjnej posługi. W pierwszej kolejności dziękuję za wszelką pomoc i wsparcie. Dziękuję za modlitwę w intencji misji i misjonarzy. Dziękuję za wszelką pomoc i wsparcie, które otrzymujemy za pośrednictwem Fundacji ProSpe, dzięki czemu możemy realizować projekty zdrowotne, edukacyjne czy charytatywne. Bez Waszej pomocy i Waszego wsparcia nasza misyjna posługa byłaby znacznie ograniczona, a czasami wręcz niemożliwa. Ogarniamy Was wszystkich modlitwą, prosząc Boga, aby wynagradzał hojność i otwartość Waszych serc.
Misyjna „rutyna”
W kilku słowach pragnę podzielić się radością i owocami posługi w ostatnich miesiącach, a wszystko dzięki projektowi, który realizujemy przy wsparciu Fundacji ProSpe. Pragnę podzielić się misyjnym doświadczeniem pod prowokacyjnym tytułem: Misyjna rutyna. Każdego dnia bowiem doświadczam, że na misjach nie ma miejsca na rutynę i przyzwyczajenie.
Na misjach nie da się niczego zaplanować, a każdy dzień zaskakuje nowymi wyzwaniami i nieplanowanymi spotkaniami z ludźmi, których Bóg stawia na naszej drodze. Na misjach nie da się niczego przewidzieć, stąd całą nadzieję pokładamy w Bogu, ufając, że to On prowadzi nas każdego dnia i że to On realizuje swój plan zbawienia. W nawiązaniu do Ewangelii z ostatniej niedzieli, możemy tylko powiedzieć: „słudzy nieużyteczni jesteśmy…”. Wraz z upływem czasu zanika egzotyka misyjnych krajów, zanika zachwyt nad tym „co inne”, i przychodzi codzienność. Zaczyna się żyć rytmem tutejszych ludzi, zaczyna się myśleć jak oni, zaczyna się wchodzić coraz głębiej w ich życie i ich realia, a te często są bolesne i okrutne, naznaczone samotnością, niesprawiedliwością społeczną, odrzuceniem, wręcz zapomnieniem przez społeczeństwo (rozwarstwione społeczeństwo bogatych i żyjących w skrajnej biedzie). W większości, to pośród tych ostatnich realizujemy misyjną posługę, dając im iskrę nadziei, radości, miłości.
Przeżywany Rok Jubileuszowy stał się właśnie doskonałą okazją, aby dzięki realizowanym projektom dotrzeć do najbardziej potrzebujących pomocy. W obecnym roku koncentrujemy się na trzech dziełach miłosierdzia powstałych przy naszej misji (o czym pisałem już wcześniej).
Sierociniec
Orfanato – czyli Sierociniec. Mieszkańcami domu są tzw. dzieci ulicy, dzieci porzucone przez rodziców i nieobjęte żadną opieką społeczną; dzieci, które nigdy nie zaznały ciepła i miłości rodzinnego domu. Ogromna ilość takich właśnie dzieci w Peru kończy jako ofiary przestępczości: handel dziećmi, prostytucja, narkomania czy po prostu uliczne gangi zajmujące się przestępczością, napadami i kradzieżą. Dzieci przebywające w parafialnym Orfanato odnajdują tu nie tylko dom, wyżywienie, medyczną opiekę, ale przede wszystkim ludzką i chrześcijańską formację. Na dzień dzisiejszy w sierocińcu znajduje się 45 dzieci objętych obowiązkiem edukacji. Dzięki wsparciu przez Fundację ProSpe dzieci otrzymują stałą pomoc w postaci wyżywienia, lekarstw, ubrań, wyprawki szkolnej etc.
Drugim Dziełem Bożego Miłosierdzia jest Dom Św. Józefa dla dzieci niepełnosprawnych fizycznie i umysłowo. Znajdują się w nim dzieci z całkowitą lub częściową niepełnosprawnością fizyczną i umysłową. Część dzieci została porzucona przez rodziców, inne zostały oddane pod opiekę ze względu na dużą niepełnosprawność dziecka. Na chwilę obecną w placówce przebywa 59 dzieci. W tej posłudze wspierają nas wolontariusze specjaliści (pedagog, psycholog, terapeuci). W placówce rozpoczęliśmy już posługę edukacyjną, tak więc dzieci – w zależności od stopnia niepełnosprawności. Uczą się, mają zajęcia rehabilitacyjne, ćwiczenia zdrowotne. W pomoc zostali zaangażowani wolontariusze z parafii, jak i młodzież przygotowująca się do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania. Mamy również wsparcie ze strony lokalnych uniwersytetów. Studenci medycyny, rehabilitacji, pielęgniarstwa, pedagogiki i psychologii, w ramach praktyki wspierają nas jako wolontariusze.
DOM OPIEKI
dla osób w podeszłym wieku, samotnych i opuszczonych to ostatnie tworzone dzieło miłosierdzia. Na chwilę obecną mieszkańcami Domu jest kilkanaście osób chorych i w podeszłym wieku. To osoby niewidzące, całkowicie leżące lub na wózkach inwalidzkich. W ostatnich tygodniach udało się nam wyposażyć dom w sprzęt rehabilitacyjny. Każdy otrzymał swój własny wózek inwalidzki, ortopedyczny chodzik, kule czy laske. Z Bożą pomocą, patrząc w przyszłość, chcemy wyposażyć placówkę w łóżka ortopedyczne i materace odleżynowe. Na razie zrobiliśmy pierwszy krok, który stał się prawdziwą iskrą nadziei dla tych ludzi. W ich cierpieniu i samotności wiedzą, że nie są sami i że mogą liczyć na nasze wsparcie.
Na koniec pragnę jeszcze podzielić się radością pracy duszpasterskiej przy samej parafii. Dobiegający powoli do końca rok szkolny, katechetyczny i duszpasterski, jest czasem „żniw”. Już w najbliższą niedzielę przyjmie sakrament Chrztu blisko 200 osób (dzieci, młodzież i dorośli). W listopadzie 140 parafian w różnym wieku przyjmie Sakrament Bierzmowania. pod koniec listopada i w grudniu rozpoczną się Pierwsze Komunie. I tak oto dojdziemy do Świąt Bożego Narodzenia, wraz z którymi rozpoczynają się peruwiańskie wakacje i gorące lato.
Kończąc, pozdrawiam wszystkich, którzy swoją modlitwą i wsparciem towarzyszą nam w misyjnej posłudze. Wierzymy, że z Bożym wsparciem i ludzką pomocą uda się zrealizować i – w przyszłym roku – kontynuować rozpoczęte dzieła Miłosierdzia. Wierzę, że w przeżywanym Roku Jubileuszowym – wspólnie możemy przywrócić ludziom nadzieję i radość.
Pozdrawiam gorąco całą Misyjną Ekipę Fundacji ProSpe. Dziękując za Waszą pomoc i zaangażowanie dla Misji. Ogarniamy modlitwą Was i wszystkich Dobroczyńców i Ofiarodawców, życząc obfitości Bożych darów w Misyjnej Posłudze Kościoła.
Z Peru – ks. Jacek Żygała
Arequipa, 08 październik 2025